1. Μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (VO2max)

Η VO2max είναι το πιο σημαντικό κριτήριο της βιολογικής αξίας ενός ατόμου.

Δηλώνει τον ανώτατο όγκο οξυγόνου, που καταναλώνουν τα κύτταρα κατά τη μέγιστη προσπάθεια στη μονάδα του χρόνου. 

Η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου αντικατοπτρίζει τη μέγιστη λειτουργική προσαρμοστικότητα του αναπνευστικού, καρδιαγ-γειακού, κυκλοφορικού και μυικού συστήματος.

Ουσιαστικά είναι συνώνυμη με την αντοχή του ατόμου. Άτομα που έχουν υψηλή η καλή VO2max, έχουν και υψηλότερα επίπεδα υγείας. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό και από το γεγονός της συμμετοχής τόσων πολλών συστημάτων του οργανισμού. 

Στις μέρες μας πλέον η VO2max - αντοχή αποκτά ακόμη περισ-σότερη αξία. Αυξάνοντας την ικανότητα μας για αερόβιο έργο, βελτιώνεται και η υγεία μας, σωματική και πνευματική. Με την εργομέτρηση μπορούμε να οδηγηθούμε στον ασφαλή τρόπο προπόνησης για την βελτίωσή της αερόβιας ικανότητας.

2. Ταχύτητα (km/h) ή Έργο (watt/kg) στην VO2max

Είναι η μέγιστη ταχύτητα ή το μέγιστο παραγόμενο έργο που αντιστοιχεί στην VO2max.

Αποτελεί ένα από τους πιο πρακτικούς δείκτες των Αερόβιων προσαρμογών του αθλητή.

3. Αναερόβιο κατώφλι

To αναερόβιο κατώφλι είναι ένας σημαντικός δείκτης αερόβιας αντοχής. 

Ορίζεται ως εκείνο το σημείο της άσκησης όπου οι μεταβολικές απαιτήσεις (παραγωγή ATP), δεν μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από τον αερόβιο μεταβολισμό. 

Καθώς η ένταση της άσκησης αυξάνεται πάνω από το σημείο αυτό, προκαλείται αύξηση του αναερόβιου μεταβολισμού η οποία αντανακλάται και από μία παράλληλη αύξηση της συγκέντρωσης του γαλακτικού οξέως στο αίμα. 

Εκφράζεται σε έργο που αντιστοιχεί σε %VO2max. Όσο υψηλότερο είναι το έργο αυτό και για όσο περισσότερο μπορεί να διατηρηθεί στην άσκηση τόσο πιο γυμνασμένος είναι ο αθλού-μενος.

4. Ενεργειακή (δρομική) οικονομία (ΕΟ)

Oρίζεται ως η πρόσληψη οξυγόνου (mL/kg/min) σε μια υπομέγιστη μυϊκή προσπάθεια. 

Ο συντελεστής συσχέτισης μεταξύ της δρομικής οικονομίας, όπως εκφράζεται με την πρόσληψη οξυγόνου κατά την υπομέγιστη προσπάθεια ή της αγωνιστικής επίδοσης, είναι υψηλός (r=0,82). 

Ασκούμενοι με παρόμοια VO2max και διαφορές στην Ενεργειακή Οικονομία παρου-σιάζουν και διαφορές στην απόδοση. 

Εκείνος με την καλύτερη ΕΟ θα είναι και καλύτερος στην απόδοση. Μαθαίνοντας την ΕΟ σε κάθε ταχύτητα ουσιαστικά μαθαίνουμε την ένταση της άσκησης που πρέπει να χρησιμοποιούμε στην προπόνηση (συνεχόμενη και διαλειμματική), βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα την ασφάλεια και την αποδοτικότητα της προπόνησης.

5. Συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα

Το γαλακτικό παράγεται στους μυς κατά την άσκηση και διαχέεται στο αίμα, όπου η συγκέντρωση του κορυφώνεται λίγα λεπτά μετά την λήξη της άσκησης. Η στάθμη του στο αίμα εξαρτάται από την ένταση και την διάρκεια της άσκησης. 

Είναι όξινο προϊόν του μυικού μεταβολισμού και δυσκολεύει την μυική σύσπαση. Μετριέται είτε στο τέλος μίας μέγιστης προσπάθειας, είτε κατά την διάρκεια μίας υπομέγιστης, είτε κατά την διάρκεια ενός VO2max τεστ για την εύρεση του Αναερόβιου Κατωφλιού. 

Ανάλογα με τον τρόπου μέτρησης και της έντασης και διάρκειας της άσκησης θα μας δώσει και τις πληροφορίες για την ικανότητα του ατόμου.

6. Πνευμονικός αερισμός (Vmax)

Ο πνευμονικός αερισμός αναφέρεται στη ροή όγκου αέρα μέσα και έξω από τους πνεύμονες.

Ο αναπνεόμενος όγκος πολλα-πλασιαζόμενος με την ανα-πνευστική συχνότητα μας δίνει τον πνευμονικό αερισμό (ΠΑ). Στην ηρεμία ο ΠΑ εκτιμάται ότι είναι  περίπου 6 L/min. 

Σε ήπιας έντασης άσκηση είναι περίπου 25 L/min, σε μέτρια 50 και στη μέγιστη άσκηση μπορεί να 25-πλασιαστεί και να ξεπεράσει τα 150 λίτρα το λεπτό. 

Αν και δεν υπάρχουν τιμές αναφοράς, ωστόσο τιμές κάτω από από 70-60 L/min στην μέγιστη προσπάθεια (ανάλογα του φύλου, των σωματομετρικών χαρακτη-ριστικών και του τύπου άσκησης) ενδέχεται να υποδηλώνουν πρόβλημα στην αναπνευστική ικανότητα.

7. Μέγιστη καρδιακή συχνότητα 

Η καρδιακή συχνότητα είναι το ρυθμικό χτύπημα της καρδιάς και ελέγχεται από τον φλεβόκομβο, που είναι ο βηματοδότης της καρδιακής λειτουργίας. 

Κατά την μέγιστη αερόβια άσκηση η καρδιακή συχνότητα φθάνει στην μέγιστη τιμή της και ονομάζεται μέγιστη καρδιακή συχνότητα. Η γνώση αυτής της τιμής μας βοηθά στην συνταγογράφηση και τον έλεγχο της άσκησης.

8. Θερμιδομετρία και κατανάλωση υδατανθράκων / λιπών

Από την μέτρηση κατανάλωσης οξυγόνου μπορούμε να υπολογίζουμε τις καταναλι-σκόμενες θερμίδες ανά φορτίο άσκησης. 

Επιπλέον, υπολογίζονται η ποσοτική και σχετική κατανάλωση υδατανθράκων και λιπών, σημαντικές πληροφορίες για την ενεργειακή οικονομία. 

Αυτό θα μας οδηγήσει και σε ασφαλή συμπεράσματα για την ποσότητα υδατανθράκων που θα πρέπει να καταναλώσει ο ασκούμενος σε προσπάθεια μεγαλύτερη της 1 ώρας (μαραθώνιος, brevet ποδηλασίας, ιστιοπλοϊκοί αγώνες κλπ). 

Επίσης μπορούμε να μετρήσουμε τον βασικό μεταβολισμό.